Raymond Island

 Reislog Dinsdag 28 september

's Morgens heerlijk buiten in het zonnetje eten, maar niet heus! Het weer zou het wellicht wel toelaten,maar twee zwarte zwanen kwamen uit het water en vonden dat wij hen eten moesten geven. Ze waren behoorlijk opdringerig en rustig buiten zitten was er zeker niet bij. Dan maar binnen ontbijten :-(. Op weg naar Raymond Island, waar volgens de boekjes veel Eucalyptusbomen zijn en er veel koala’s zijn uitgezet. We zijn zeer benieuwd of we zullen zien in het wild.

 De camping was niet bepaald iets om te onthouden, alhoewel de plek wel lekker aan het water was, alleen die zwanen! ;-)

De vorige avond hadden we al boodschappen ingeslagen, dus snel op weg naar ons volgende avontuur.

Maar eerst - bijna vaste prik inmiddels - op naar McDonald’s! Ten eerste voor de heerlijk cappuccino en ten tweede voor de gratis WIFI, zodat we iedereen op de hoogte kunnen houden hoe het leven Down Under is. Betty wilde perse nog wat foto’s uploaden, ze had er maar 4 geselecteerd! Dit duurt echter zo lang dat we besloten het maar bij 1 foto te laten. Zodra er een goede verbinding is zullen we foto's op ons blog zetten en de rest zetten we op Picasa.

Maar voor we richting Ray’s eiland gaan, eerst de spiertjes losmaken met een fikse wandeling. Bij aankomst zagen we dat je via een brug aan de overkant van het water op een eiland kon komen. Dus wij over de brug en inderdaad, we kwamen op de Ninety Mile beach, via een pad kwamen we bij de Oceaan uit. Heel vreemd zo aan de rand van het water te staan en uitkijkende naar de zee die oneindig lijkt. En wat ziet onze Noordzee er grauw uit, vergeleken met deze zee. Alhoewel ze zeggen dat onze Noordzee erg schoon is. Hier is het water erg helder, maar of ie schoon is? We besloten een wandeling te maken door een smalle duinenstrook en terug over het strand. We hebben een uurtje gewandeld, we konden nog verder door naar de punt, maar we vonden het wel genoeg en Ray’s eiland wachtte per slot van rekening op ons;-)

Naar Raymond Island was een kort stukje met de auto. Daar konden we de ferry nemen, dus besloten we in de Line te staan. Toen de boot aankwam hadden we net besloten om maar te voet te gaan (het eiland is niet zo groot en per voet is de oversteek gratis. Tja, we blijven toch zuinige Dutchies). Dus lachen en zwaaien … sorry mate….. De campervan geparkeerd en te voet de ferry opgegaan. De oversteek was maar 5 minuten. Aan boord was een Australisch echtpaar en die vertelde dat het de goede tijd was om koala’s met jongen te zien. Goed in de bomen kijken en we zullen ze zien.! En inderdaad een stukje verder vonden we er één. Slapend in de boom. We besloten een wandeling te maken en onderweg maar goed omhoog kijken. Het was erg rustig op het eiland en achteraf hadden we geen spijt dat we de auto hadden geparkeerd. Alles was goed te lopen. Uiteindelijke telling van de koala’s …… 6.……., maar geen jonkies!!!!

Terug op de boot kwamen we weer het Australische echtpaar tegen. Of we koala’s gezien hadden? Ja zes, maar zij kwamen op een stuk of dertig, met een paar jonkies. Hadden we ze toch maar moeten volgen zeiden we tegen elkaar. Het was wel een behoorlijke wandeldag vandaag, want aangekomen op de camping in Bairnsdale hebben we de camper neergezet en een uitgepijlde wandeling langs de Mitchell River gemaakt, die achteraf 5 km lang was. Daarna nog het dorp ingewandeld en een tentje gevonden waar je voor een vaste prijs een pizzabuffet had. Je kon net zo veel eten van verschillende Pizza’s, Pasta’s, Salades en toetjes. We waren behoorlijk hongerig na al dat loopwerk van deze dag en aten onze buikjes rond. Heerlijk. Goed idee, zo’n buffet.