Eerste dag genieten van de Great Ocean Road

Reislog Maandag 4 oktober

We hadden een voicemail binnengekregen van Quantas Airline over de geboekte vlucht van Cairns naar Sydney. Er was een probleem met onze overmaking, we hadden nog 1 dag de tijd om dat voor elkaar te krijgen. Betty zocht contact met Mascha om na te gaan waar de dichtstbijzijnde Quantas office was. Mascha gaf aan dat dit bij een nabijgelegen vliegveld zou zijn. ‘s Ochtends (na de koffie bij Mac natuurlijk:-)) naar het vliegveld gereden. We reden er echter pardoes voorbij. Het bleek een heel klein vliegveldje te zijn voor rondvluchten en in deze tijd van het jaar was er geen kip te bekennen. Gelukkig was er nog wel personeel aanwezig, die ons wederom zeer vriendelijk hielp en naar Torquay doorstuurde. Daar aangekomen bij het Information Center nagevraagd waar het een Travel Agency gehuisvest is en na enige zoektocht vonden we het kleine kantoortje met 2 medewerksters. Ze hielpen ons fantastisch. Ze belde met Quantas en zorgden dat de boeking definitief gemaakt werd. Ze weigerden hiervoor geld aan te nemen. Hadden we al gezegd dat Australiërs vriendelijk en behulpzaam zijn? Nou, dan maar nog een keer. Wat een aardige mensen hier.

OK, de route waarvoor we hier aan de onderkant van Down Under waren gekomen zou nu echt gaan beginnen. The Great Ocean Road. Een kustweg die na de eerste wereldoorlog was aangelegd vanwege werkgelegenheid. Werkelijk een plaatje. Niet de weg op zich, alhoewel Ray zich prima vermaakte op het bochtige parcours. In eerste instantie deed ie ook alsof ie in een Maserati GranCabrio reed, maar na twee iets te snel genomen bochten moesten we stoppen om alle potten en pannen weer netjes in de kastjes te plaatsen. De dame van het Information Center had een paar tips opgeschreven: wilden we kangoeroes zien dan moesten we naar de Anglesea golf club. Daar aangekomen zagen we ze inderdaad liggen. Ja, jullie lezen het goed, de meeste lagen heerlijk op het golfterrein te zonnebaden. De waarschuwingsbordjes gaven duidelijk aan dat bezoekers niet zomaar het golfterrein mochten betreden. Dus hebben we als eerzame toeristen foto’s geschoten van achter het hek. Vreemd om te zien dat de golfspelers zich niets van de kangoeroes aantrokken en vice versa. Mens en dier hebben elkaar geaccepteerd. Er zijn ons geen cijfers ter ore gekomen van het aantal overleden kangoeroes door golfballen of het aantal overleden golfspelers door kangoeroe-geweld.

De volgende stop op de route was bij de Eaglerock Split Point Lighthouse in Aireys Inlet. De hagelwitte geverfde vuurtoren uit met rode details stond te schitteren in de zon. We konden er niet meer in, want de rondleidingen waren beëindigd. Wel hebben we natuurlijk nog een paar foto’s geschoten.

Bij Kennett River gingen we overnachten bij een aanbevolen caravanpark, omdat daar Koala’s aanwezig zouden zijn. En nadat we een stortbui van zeker een half uur lang hadden afgewacht, gingen we op zoek naar die vreemde maar lieflijke beestjes die alleen maar in Australië voorkomen. En ze zaten er inderdaad. Eén zelfs met een kleintje. En die schatjes werden natuurlijk uitgebreid door de digitale lens gevangen. Net als de tamme fel rood en groen gekleurde gevederde parkietachtige vrienden. Het was nog redelijk vroeg, dus hebben we daarna nog een wandeling gemaakt naar de Carlsbrook Falls. Even lekker de benen strekken in een adembenemende rustgevende natuur.